Дөнгөж ирчихээд Шибүя орж үзэхэд тэр олон хүний дундуур алхахад тун төвөгтэй санагдаж, ёстой л “Харийн нутаг давчдаад байна, харсан зүгтээ гүймээр байна” хэмээх дууны бадаг санаанд орж билээ. Одоо ч дасаад, япончуудын л нэгэн адил ямар нэг юманд яаран, тэдний дундуур сурамгай сүлжин алхлах болсон доо. Гэхдээ захын дүүргүүд нь харьцангуй нам гүм. Дээрх өгүүлбэрт гарч буй “яаран алхалж буй би” бол хаа нэг хотын төв орох үеийн л миний төрх юм. Ердийн үедээ хотын төвөөс галт тэргээр цаг орчим явж хүрдэг захын дүүрэгтээ дугуйгаар сургууль, гэр хоёрын хооронд яван өдөр хоногийг өнгөрөөдөг юм.
Япон орон, түүнд оршин сууж буй жирийн нэгэн оюутны нүдээр харахад ийм бөлгөө.
Wednesday, December 2, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment